Het is geen nieuws meer dat de pandemie er voor gezorgd heeft dat er nauwelijks activiteiten hebben plaats gevonden. Naast een trackday op Assen hebben we toch ook nog een dag op Spa-Francorchamps kunnen rijden. Johnny kon hier zijn Panigale 4VR gaan testen, een dikke viercilinder die hem goed ligt. Marcel had pech met zijn radiateur en Harold heeft de voet op de rem gehad. Klinkt raar, maar hierdoor stond hij langer aan de kant dan op de baan. En toch hebben we weer genoten.
Maar de Licentie is niet gebruikt en aan wedstrijden, in welke vorm dan ook, hebben we helaas niet deel kunnen nemen. We maken de motoren klaar voor 2021, een nieuw seizoen en afwachten wat dat gaat brengen, maar wij hebben er zin in.
Wij wensen een ieder goede gezondheid, weer vrijheid om te gaan genieten en alvast een heel mooi nieuwjaar.
Het weer zat niet mee en
vergelijkbaar met Francorchamps, enkele weken geleden. Hevige regen zorgde
ervoor dat Johnny al in de eerste bocht na de start onderuit werd geschoven. Na
een uur sleutelen de baan weer op en dat is het waard geweest. Ook andere
rijders in de Trophy klasse gingen onderuit en kregen met technische
mankementen te maken. Lang werd er gestreden voor de 3e plaats, maar
we mochten zelfs een tree hoger gaan staan.
Afgelopen zaterdag vertrokken
we en het leek nog goed weer te blijven, maar zodra we de Eiffel inreden werd
de bewolking dikker en regen kon niet uitblijven.
In de nacht begon het te
kletteren en het duurde tot laat in de middag voordat het weer begon te drogen.
Een Wet Training, een Wet Kwalificatie en een Wet Race waren het gevolg.
Johnny had er zin in en na de
briefing nam hij het voortouw om de baan te verkennen. Bij de kwalificatie had
hij hier voordeel bij en zette de tijd voor ons 3-en met 2.42 in volle regen.
Marcel en Harold reden slechts een paar ronden om te oordelen hoe nat het was.
Dit was de reden dat Johnny
dan ook maar van start moest gaan. De regen voorband had de
6 uren van Francorchamps goed
doorstaan evenals de training nu en de kwalificaties. De voorband zag er nog zo
goed uit dat besloten werd die niet te wisselen. Slechts het achterwiel werd gewisseld
met een nieuwe regen achterband.
Intussen is Johnny te Pas,
onze steun en toeverlaat, ook gearriveerd. Als vast teamlid kan en wil hij niet
ontbreken. Gelukkig maar.
We mochten de 16e
startplaats innemen, terwijl er ditmaal (wat tegenvallend) 34 teams totaal deelnamen.
Maar belangrijker voor onze strijd is dat er 6 Trophy teams (1 motor met 2 of 3
rijders) ingeschreven staan, wel snelle jongens, en zijn niet zeker van onze
zaak als we hun rondetijden tijdens de kwalificatie met die van ons vergelijken.
Maar er wordt 6 uren gereden dus kan er van alles gebeuren.
En zo zie je maar, wel een
goede start maar iedereen zit vol adrenaline en niet allemaal even zadelvast.
We zien dat Johnny na de eerste ronde niet doorkomt en gaan gauw op zoek waar die
is. Hij wordt terug gebracht en blijkt dat hij na de eerste bocht al ten val is
gekomen.
Zelf gelukkig ongedeerd, maar
nogal wat uitstekende delen bij de motor moeten worden vervangen. Niet alles
kan even snel worden losgedraaid en er moet gereedschap worden geleend. Maar
onze teamcaptain Jan met zoon Jon Petersen weten de motor te herstellen en na
een uur kan Johnny de baan weer op, met zo’n 20 ronden achterstand. Dat wel.
Echter na 5 ronden blijkt dat
ook de teams #3 en #131 niet meer doorkomen en gaan daardoor een hoop
goedmaken. Maar ook de rondetijden van Johnny zien er goed uit en gaat al naar
een 2.40 en deze combinatie brengt ons nu op plek 4.
Dan valt de rode vlag en de
race wordt stop gelegd, er zijn teveel valpartijen waardoor er gevaarlijke
situaties op de baan zijn. Een nieuwe briefing volgt en wordt uitgelegd dat er
veel olie op de baan ligt wat in de regen maar moeilijk is te verwijderen. De
herstart is een half uur later om 14.00 uur en Marcel sluit aan in de rij om
zich op te stellen.
Marcel gaat 26 ronden rijden
en dat moet kunnen in de regen is berekend, zodat er goed gebruik kan worden
gemaakt van de extra tankinhoud. Hij rijdt save en toch steeds sneller en maken
ons wat zorgen omdat Team #3 ons nadert. Maar Marcel wordt nog sneller en met
2.35 zijn we steeds competitiever. Nu staat ook team #44 stil, althans dat
verraad het scherm. Gevallen of een mechanisch probleem, wij hebben de kans om
13 ronden verschil mogelijk goed te maken. En na iets meer dan een uur op de
motor weet Marcel ons op de 3e plek in de Trophy klasse te brengen.
De banden zijn nog oké, geeft
Marcel aan en nadat de tank is gevuld kan Harold de strijd in de endurance
vervolgen. We zien dat team #464 zowel voor als achter een intermediate band
monteert en Harold merkt in de baan op dat er inderdaad wel erg veel droge
plekken beginnen te komen. ‘Gelukkig’ begint het opnieuw wat te regenen en met
regenbanden voelt dat net even iets fijner, alhoewel de slijtage van de banden
toch ook plaats gaat vinden. Niettemin wordt er stevig gas gegeven en door een
flink aantal rijders in te halen, voelt het goed. Ook als de baan echt op
begint te drogen en het profiel op de banden de motor wat in onbalans brengt op
hoge snelheid. Niets aan de hand en er wordt zelfs een ronde in 2 minuten en 25
seconden afgelegd. Hiermee behoren we bij de snelsten op de baan en Harold ziet
op het pitbord dat we inmiddels zelfs opgeklommen zijn naar de 2e
plaats.
Na opnieuw 26 ronden te
hebben afgelegd is het de beurt aan Johnny om de race af te sluiten.
Besloten wordt om het
achterwiel te wisselen en met een gebruikte intermediate band af te gaan
sluiten. Hij moet nog een kleine 40 minuten en uitrijden is het devies. We
moeten de finish bereiken, dan staan we opnieuw op het podium.
Natuurlijk wil ook Johnny naar
het podium, maar op de baan is het een race. Inmiddels maken wij ons aan de
kant wat zorgen omdat de rondetijden alsmaar sneller worden. Wat als…?!
Na 2 minuten en 21 seconden
zien we hem voorbij komen en dat is de op één na snelste rondetijd van de dag.
Eervol wuiven wij hem toe als hij de finish bereikt; we zijn 2e !!!
Dat hadden we bij aanvang
niet durven hopen en zeker niet na de uitval. Maar hier gelden de wetten van de
endurance, het is een duur wedstrijd en het gaat er niet om hoe, maar dat je de
finish haalt na 6 uren. Mechanische pech staat telkens op de loer en het feit
dat je je niet mag laten verleiden en gefocust moet blijven lijkt
vanzelfsprekend, maar blijft gelukkig een hele uitdaging.
De regen voorband lijkt niet
eens te hebben geleden na 2 races met trainingen en kwalificaties. Echt
ongelooflijk. Deze lijsten we in, want die heeft ons 2 maal het podium laten
bereiken.
P.s. In de einduitslag zien we dat ook wij nog een
tijdstraf van 45 seconden hebben gekregen wegens het overschrijden van de
speedlimit in de pitstraat. Dat is ongemerkt gebleven en zoeken nog even uit
wie daarvoor verantwoordelijk is geweest…
(de race foto’s zullen op de
website www.racingteamkock.nl onder foto’s worden geplaatst.
Deze moeten nog binnenkomen
van Ring-Race-Pixx.com. )
Na de pech tijdens de 501 km
van Assen, waar de 3 Ducati ’s het begaven was het nu aan de Yamaha die het 6
uur uit moest houden op het schitterende circuit van Spa-Francorchamps.
Het doorzettingsvermogen van
Racing Team Kock werd beloond met een podiumplaats in de categorie Trophy waar
3 rijders met slechts 1 motor de 6 uren moeten doorkomen en dat ook nog sneller
moeten doen dan de rest van het deelnemersveld.
De 2e plaats werd
behaald tijdens een verregende race, slicks kwamen er niet aan te pas.
Het was dit jaar een speciale
editie ter voorbereiding op de WK endurance die in 2022 voor het eerst ook weer
op Spa Francorchamps wordt verreden. Dan
zullen ook de hele grote teams deelnemen met SBK coureurs en zal het een heel
ander strijdtoneel worden. Xavier Simeon, ex Moto GP rijder, was nu al aanwezig
en had zich aanvankelijk ingeschreven voor de Trophy klasse. Maar bij regen gaat
een plaats in het algemeen klassement toch al tegenvallen en heeft zijn team
(en nog enkele teams met hen) op het laatste moment toch gekozen voor deelname
met meerdere motoren. Een pitstop is slechts de transponder wisselen, terwijl
in onze Trophy klasse wielen gewisseld moeten worden, aftanken en eventuele
reparaties gedaan moeten worden. Dan is het toch een goed resultaat om 37e
overall te eindigen van de bijna 60 deelnemende teams en dat in de regen.
Tweede zijn we geworden in de Trophy klasse waar uiteindelijk (na uitval) nog
maar 5 teams in streden.
Parade
We wisten niet wat we ons
voor moesten stellen en vonden het alleen maar lastig dat we zaterdags om 18.00
uur klaar moesten staan voor een Parade. Maar het was geweldig!
De politie had de straten
afgezet en begeleide meer dan 120 motoren richting het centrum van Spa, dat
enkele kilometers verder ligt dan het veel kleinere Francorchamps. Voor ons uit
reed een auto waar de fotograaf in de kofferruimte lag (http://www.6heuresmoto.com/nl) en met
120 km. per uur werd deze achtervolgt door de colonne. Naast de weg stonden
overal mensen te juichen en we hadden niet verwacht dat het centrum volledig
bezet was met mensen die de stuntshow kwamen aanschouwen en natuurlijk alle
motoren konden bekijken.
Veel interesse en een
prachtig centrum. Hier hebben we in het hotel de briefing gehad en toen we
buiten kwamen begon het al te regenen. De voorbode van wat ons zondags stond te
wachten.
Terug naar het circuit/pit
box door de regen en met nog enorm veel wuivende mensen langs de weg. Het werd
al donker en maar goed dat we de regenbanden al maar vast hadden gemonteerd.
Op de zondagochtend vinden de
kwalificaties plaats, hiervoor staat dit keer 120 minuten waar alle 3 rijders
verplicht een tijd moeten zetten. Johnny is nu de snelste in de regen, gevolgd
door Marcel en dan Harold. Geen tijden om naar huis toe te schrijven en
verkrijgen slechts de 48e startplaats van de totaal 57 deelnemende
teams. Hier moet nog hard gewerkt worden, maar ons doel is dit keer de
wedstrijd uitrijden, goede (en zo min mogelijk) wissels maken en het koppie
gebruiken om een goed gemiddelde neer te zetten. Vooral niet vallen en niet laten
misleiden door rijders die meer riskeren in de regen!
‘Le Man’ start.
Alle rijders stellen zich
naast de baan op met de motoren aan de overkant, die vast gehouden wordt door
de helper. Na het vallen van de vlag om 11.55 uur rennen ze allen naar de motor
en dan is het starten en wegwezen, wat een spektakel.
Johnny is gestart en komt na
de eerste ronde, van het bijna 8 kilometer lange circuit, door als 39e
en daarmee boeken we zeker vooruit gang. Maar in de 2e ronde gaat
het al mis voor het concurrerend Trophy Team #17 bij het uitkomen van de
Source, waardoor we wel op de 4e plek belanden maar een Safety Car
volgt en dat duurt vele ronden. Erger nog is dat er 2 SC zijn die de groep
opdelen; wij zitten bij de 2e groep en krijgen dus nu al een achterstand
mee.
Na 19 ronden heeft Johnny het
RTK team op de 35e plek gebracht en is Harold aan de beurt. Het
achterwiel wordt gewisseld met een intermediate band, omdat de baan wat op
begint te drogen. Nu kunnen we wat vaart maken en Harold perst er een rondetijd
van 2 minuten en
46 seconden uit. Maar we
moeten geen risico’s nemen en de baan is nog steeds nat. Blijven zitten is het
devies, maar krijgen toch de gelegenheid om de 3e plek in de Trophy
over te nemen en komen op plek 29 overall binnen.
Ondanks een goede wissel,
vallen we toch gauw weer terug en moet Marcel hard werken om ons terug op de 2e
plek te brengen. We wisten niet dat we zo lang met een tank vol benzine konden
doen, maar Marcel lukt het om 70 minuten (1 uur en 10 minuten!) op de motor te
blijven zitten. En de tijd goed benut, omdat we inmiddels 10 minuten voorsprong
op hebben weten te bouwen t.o.v. het achtervolgende Trophy team.
Informatie delen op het
pitbord is noodzaak, maar dat is goed besteed aan Jori en Timo.
Opnieuw een wissel van
achterwiel met een nieuwe intermediate, maar Johnny kan maar een paar ronden
rijden of de regen valt met bakken uit de lucht. Hij heeft goed in de gaten dat
opnieuw binnen komen de enige optie is en toch voor een regenband achter te
gaan.
Gelukkig hebben we wat marge,
waardoor we op de 37e plek overall blijven hangen maar ook op de 2e
plek in onze klasse en dat is wat telt.
Harold neemt het opnieuw over
en heeft eveneens met veel regen te maken. Het lijkt of er veel snelle rijders
op de baan zijn die extra risico nemen nu de wedstrijd naar het einde toe loopt.
Dit voelt tegenstrijdig; we willen racen en niet ingehaald worden maar tegelijk
ook hoog eindigen, terwijl we nu juist wat gas terug moeten nemen en het koppie
moeten gebruiken door niet uit te vallen en te consolideren voor de
podiumplaats.
Finish.
Marcel rijdt de laatste run
en opnieuw gaat het hard regenen. Uitrijden blijft het devies en met geknepen
billen (bij het hele team!) zien we Marcel om 17.55 uur de finish halen. We
juichen, terwijl Marcel nog gefocust is. Wat duurt het lang voordat hij de
pitbox nadert.
Maar hij komt niet, wij zijn
2e en moeten naar voren natuurlijk; samen het podium op en een
prachtige prijs in ontvangst nemen. Onze eerste in de endurance en waar is dat
mooier dan op het fenomenale circuit Francorchamps.
Dopingcontrole.
En ja, er gebeurt altijd wel
iets.
Nu we het podium hebben
bereikt, wordt Harold eruit gepikt voor een heuse dopingcontrole. Maar pas
wanneer hij net terug is bij de pitbox en zijn plasje heeft gedaan. De man die
hem komt halen spreekt Engels en kent nauwelijks de weg, waardoor Harold nog
denkt dat het een geintje is. Eenmaal ter plaatse, zitten er nog vele andere
podium gangers heel veel water te drinken. Hij hoort mij Nederlands praten en
schrikt, hij praat ook Nederlands; waarom niet gelijk gevraagd welke taal we
spreken… Maar dan moet er 90 cl. urine ingeleverd worden en Harold komt maar
aan de 40 cl. terwijl hij al 4 flesjes water op heeft. Dat wordt een lange zit.
De man volgt hem overal en mag niet zonder hem erbij plassen. Na anderhalf uur
en heel veel water later, kan Harold wel 200 cl. piesen maar dat is weer
teveel. Alles wordt erg precies genoteerd en weg gestopt, met bewijsstukken. We
zijn er positief over dat we geen negatieve uitlag gaan vernemen en de prijzen
natuurlijk behouden. Waar gaat het over? Het is geen professionele sport waar
geld te verdienen valt, het kost alleen maar geld maar wel één met onbetaalbare
prijzen en vermelding in de boeken.
Het Racing Team Kock Endurance
Team.
Op 8 september gaan we
opnieuw deelnemen aan de endurance race over 6 uren en wel op de Nurburgring in
Duitsland. We hopen op droog weer en gaan opnieuw proberen een podiumplaats te
behalen.
Zaterdagochtend om 6.30 uur
zijn we samen met onze teamleden Jan Petersen, Johnny en Jori te Pas vertrokken
naar het TT circuit in Assen om ruim op tijd te zijn voor de inschrijving van
de Endurance over 111 ronden die jaarlijks door de OW-Cup wordt georganiseerd.
Een fraaie lange duur race waarbij het woord ‘duur’ vandaag ook de letterlijke
betekenis mee heeft gekregen; alle 3 motoren kapot dus de race vroegtijdig
moeten beëindigen.
Wat is er gebeurt?
Bij deze endurance in Assen
zijn alleen teams vertegenwoordigt die deelnemen met meerdere motoren en hebben
we met de drie Ducati’s ingeschreven. Wanneer de rijder binnenkomt wordt de
transponder op de andere motor geplaatst en kan de volgende rijder vertrekken.
Degene die het snelst de 111 ronden heeft volbracht, wint.
Voor de startopstelling moet er eerst gekwalificeerd worden en daar ging het al mis. Marcel was onderweg en blies zijn blok op. Carter gescheurd en overal olie maar gelukkig blijft hij zitten en kan de motor weg van de baan laten rollen. En ja, dit betekent dat zijn motor weg gezet kon worden.
Even later komt ook Johnny op de wagen terug met zijn motor waarvan het
achterwiel spontaan blokkeerde. De versnelling loopt goed door en moet
naar een andere oorzaak worden gezocht. Deze motor komt ook achter de
pitstraat te staan.
Hij kwalificeert zich nog wel
op de motor van Harold en wordt hem gevraagd of zijn motor als enige ingezet
kan worden voor de race. Daar hoeven we niet lang over na te denken en volgen
aanpassingen om deze in de set up te krijgen die voor ons alle drie past.
Het kan nog gekker.
Door alle strubbelingen
hebben we ons ook slechts als 33e gekwalificeerd door de rondetijd
van 1.51. Hiermee zit je in de middenmoot, maar de start alleen zegt niet
zoveel.
Uiteindelijk moet je zo
constant mogelijk de ronden rijden, waardoor je het aantal wissels kunt bepalen
en dat moet dan snel gaan.
Jan houdt de motor vast en
stemt nog even met Harold af of de sleutel wel of niet alvast omgedraaid moet
worden. Miscommunicatie, want na de vlag rent Harold naar zijn motor en wil
starten maar dat lukt niet. Als 52e en daarmee op een na laatste
vertrekt hij, flink balend natuurlijk. Maar dat geeft ook weer een stoot
adrenaline, want hij passeert vervolgens de een na de ander.
Na 20 ronden te hebben
gereden heeft Harold de 21e positie te pakken!
Dan maakt Marcel zich klaar
voor de volgende serie. Omdat we eerst moeten tanken duurt onze wissel
natuurlijk langer, hetgeen we maar voor lief moeten nemen. We willen tenslotte
racen. Hij gaat weer de baan op als 42e maar door zijn snelheid en
het feit dat anderen ook moeten wisselen, komt hij na 18 ronden door op de 27e
plaats.
En dan zien we op het TV
scherm dat #7 stil staat, het zal toch niet …? Ja, nog erger.
De Ducati van Harold houdt
het ook voor gezien en Marcel kan geen gas meer geven en zet de motor stil ter
plaatse van de Haarbocht. Daar komt de hulp aangesneld en Marcel wuift dat ze
de brandblusser mee moeten nemen.
Gelukkig hebben ze boel goed
voor elkaar en blust de Baco met een waterblusser i.p.v. een poederblusser.
Hierdoor blijft in ieder geval de uiterlijke schade beperkt.
Hiermee komt onze deelname na
nog geen 40 ronden ten einde. Drie motoren kapot en Johnny heeft helemaal niet
aan de race kunnen deelnemen. Een echte deceptie.
Deze teleurstelling moeten we
weer verwerken maar moeten ons nu ook focussen op de Endurance die op 18
augustus plaats vindt op het circuit van Spa-Francorchamps. Hier rijden we de 6
uur durende wedstrijd met de Yamaha in de Trophy klasse, waar het team dus
gebruikt maakt van 1 motor. Laten we hopen dat we hier meer succes hebben en
weer kunnen genieten.
Opnieuw een bedankje voor het fotomateriaal, waarbij
fotograaf Kees Siroo telkens de ‘juiste’ positie had ingenomen. Ook de foto’s
van de Goldwingman (Harry) waren weer welkom.
Het jaarlijks terugkerend evenement blijft een uitdaging, omdat Assen zeker niet ons favoriete circuit is en het lijkt alsof je de baan telkens opnieuw moet verkennen. De organisatie van de clubraces doet er alles aan om er een goed en gezellig weekend van te maken en wij moeten dat sportief invullen. En dat leek te gaan gebeuren met sterke kwalificatieronden waarbij Marcel de leiding nam, net voor Johnny en Harold op een lichte achterstand. Maar de wedstrijden hadden een heel ander verloop.
Natuurlijk weten we al heel lang van tevoren dat de Ducati Clubraces altijd eind mei plaatsvinden en we ook al heel lang van tevoren de boel op orde kunnen maken. Maar er is nog veel meer te doen, plus de focus op de opening wedstrijd/endurance met de Yamaha en dan komt het DCR weekend toch snel weer in beeld. Frits Bloemen moet nog gauw het spuitwerk klaarmaken en Evers reclame de stickers verzorgen, want ook de Duc van Johnny moet er weer tip top uitzien na de crash afgelopen seizoen op Oschersleben. Harold heeft een ander blok maar nog niet kunnen testen en bleek de accu kapot te zijn. Nieuwe besteld maar een storing. Lekkere voorbereiding zou je denken, maar zo gaan de dingen nu eenmaal al jaren en wellicht ook bij heel wat andere deelnemers.
Op naar Assen, donderdagavond komen we laat aan. Rustig de boel in de pitbox gepakt en aangemeld voor de 40e Ducati Club Races dat zelfs ooit begon op het circuit Zolder in Belgïe. Voor deze editie hebben zich maar liefst 440 deelnemers/-sters ingeschreven. Natuurlijk weten we van tevoren niet of er nieuw elan deelneemt en met welke snelheid men een rondje Assen doet. Tijdens de trainingen op de vrijdag wordt al wel e.e.a. duidelijk maar voor de klasse indeling zijn de kwalificaties die op de zaterdag staan gepland.
Vrijdags staan we ingeschreven voor 2 sessies die na de middag worden verreden. In de ochtend tijd om de storing bij Harold te verhelpen. Deze moet aan de computer en gelukkig arriveert Jan de Boer die een pitbox naast ons heeft die zonder problemen zijn diensten verleent. Een bak koffie en hij start direct de computer op om e.e.a. uit te lezen. Uiteindelijk blijkt de gashendel niet te werken maar die is al snel gehaald bij Pierro van Pro-Bolt. Klaar om te keuren en aan de training te beginnen waar Johnny en Marcel al snel de weg weten te vinden. Harold heeft er meer moeite mee en in de laatste ronde komt hij helemaal tot stilstand net voor de Strubbe; de achterrem loop vast en de baancommissarissen wenken dat hij de baan moet verlaten, maar dat gaat niet. Er is geen beweging in te krijgen en de motor moet opgetild worden weg gedragen. Na enkele minuten koelt het af en loopt het wiel weer vrij om terug naar de pitbox te rijden. Hier is Jan Petersen paraat die de remschoenen vervangt en het geheel opnieuw instelt. (Jan heeft het minder getroffen en uitgeschakeld doordat zijn motorblok is vastgelopen; het kan dus altijd erger). Dan gaan we aan het einde van de middag aan de laatste sessie beginnen met wat proefstarts. De eerste proefstart gaat goed en dan komt Harold voor de Geert Timmer opnieuw tot stilstand met hetzelfde euvel. Werk aan de winkel voor de volgende dag, want tijdens de kwalificaties moet het allemaal kloppen.
Ook op de zaterdag is het droog alhoewel er meer dreiging in de lucht is. Maar we gaan van start met de eerste kwalificatie en Johnny komt terug met een 1.49, terwijl Marcel op 1.50 blijft hangen en Harold het tempo net niet bij kan houden met 1.51. Na het bestuderen van de rondetijden van de andere rijders komen we goed mee, maar er moet meer in zitten. Daarvoor is de 2e kwalificatie en ook nu zijn Marcel en Johnny beide snel weg en gaan goed rond. Marcel tikt de 1.49 aan en voor Johnny had er meer ingezeten, ware het niet dat hij mis schakelt (of is het een voorbode van een schakelprobleem?) net voor de Ramshoek! en rechtdoor moet door het grint en uiteindelijk de motor om moet laten vallen. Niet veel schade, maar toch moeten weer nieuwe onderdelen worden geplaatst. Harold heeft een goed gevoel over zijn race pace maar komt tekort met 1.51 waarmee je de eerste startrijen kunt vergeten.
De tijden zijn goed genoeg om in de snelste klasse Desmoquattro te worden ingedeeld, Marcel mag van start vanaf plek 6, Johnny start op 7 en Harold vanaf de 13e positie. Nu maar hopen dat het droog weer blijft. Een biertje, een praatje, wat uit de bus pakken en terug leggen. En dan zijn de sleutels verdwenen. Blijkt dat die ook in de bus zijn gelegd en door het sluiten van de deuren is alles even later automatisch vergrendeld geraakt. U kent dat gevoel, heb ik dat…?! Gelukkig arriveert Astrid in de avond met de reservesleutel, zodat we niet in hoeven te breken.
Zondagmorgen worden we wakker met het getik van de regen en het zal toch niet…?! Maar het houd al snel op en kunnen de boel gaan klaarzetten voor de genodigden. We maken ons op voor de wedstrijd die om 11.40 uur staat gepland. Dan vertrekken we vanuit de voor opstelling naar de start en Johnny merkt dat het schakelpookje niet goed vast zit en moet terug naar de pitbox, waar Jan snel de boel repareert maar Johnny moet achteraan vanuit de pitstraat gaan starten. Marcel staat op de 2e rij en Harold komt vanaf de 5e rij na een bliksemstart in zijn achterwiel.
Samen rijden ze op met de kopgroep maar als Marcel bij het aan remmen voor De Bult te scherp gaat, heeft de voorband geen grip meer en schuift hij over het wegdek de grintbak in. Natuurlijk baalt Harold ook als hij dat ziet maar de race ‘goes on’ en hopen dat alles goed met hem gaat. Verder de focus op de wedstrijd waar Johnny inmiddels aan het inhalen is geslagen alsof de rest van het veld stil staat. Harold bind de strijd aan met Nadieh Schoots die opgejaagd wordt en wellicht hierdoor mis schakelt, wat een plek winst oplevert. Jan de Boer en Kris Aubert komen er net niet meer aan te pas en Harold rijdt iedere ronde constant 1.50 en sluit de race af met een 1.49.7 en komt dan als 6e over de finish terwijl Johnny nog op een knappe 15e plek binnenkomt.
Marcel is inmiddels terug gebracht naar de pitbox en heeft zelf gelukkig ‘niets’, alhoewel een gekneusde rib, een zere vinger plus een breuk in het imago ook zeer doen. Jon Petersen schiet direct te hulp om de gecrashte motor samen met Marcel te repareren. Gelukkig is hier voldoende tijd voor en de motor komt weer door de keuring. Zijn motorpak niet, waardoor Marcel in de 2e race met de witte overall van Jan aan de start verschijnt.
Dit is de klasse in de Ducati Challenge waar opnieuw het gevecht aan gegaan wordt met 37 rijders. Nu start Marcel vanaf plaats 5 met naast zich op 6 Johnny en Harold vanaf de 11e plek. Als de rode lichten uitgaan kan Harold bij het ingaan van de eerste bocht al aansluiten op plek 7 en even rijden we achter elkaar. Dat kan nog een mooie race worden; kon, want Marcel moest het veld verlaten vanwege een probleem met de uitlaat, gescheurd of afgebroken. Johnny haalde er alles uit om voor te blijven maar kon niet normaal meer schakelen en moest de motor aan de kant zetten. Opnieuw was het Harold die de eer van de familie moest verdedigen en kwam in strijd met Duncan Gibson die tussendoor wilde. Deze werd geblokt en nu zette Jan de Boer weer aan en kwam wel voorbij. Maar door de focus op de rempunten te leggen bleef Harold bij en wist hem net voor het insturen van de Geert Timmer chicane te passeren. Ondanks de druk wist Harold hem voor te blijven en als 5e de finishlijn te passeren.
Een heerlijk gevoel voor de één maar een dubbel gevoel voor de andere broers. Motorrijden is een mechanische sport en er kan technisch van alles misgaan, het is alleen jammer dat dit meestal ook gebeurt. Crashen hoort ook bij racen en jammer genoeg maken we dat ook vaker mee. Maar met een big smile over de finish komen voelt ook heel erg goed, jammer alleen dat we het dit keer niet alle drie samen konden mee maken. Toch was het weer een fantastisch weekend.
Dank aan de bezoekers, genodigden en sponsoren die ons hebben toegejuicht en ondersteunt, maar ook dank aan de fotograven Kees Siroo, Karel Brant, Harry de Goldwingman en Ronald Woest die voor ons beelden vastleggen waar we ook in de toekomst nog van gaan genieten.
RTK speciaalbier gebrouwen door IV uur Bierbrouwerij.
Een speciaal Triple biertje met eigen etiket is gemaakt voor de 3 broers van Racing team Kock. Hiermee zijn alle sponsoren bedankt voor hun support in het afgelopen seizoen.
We zijn al onze sponsoren dankbaar dat ze ons blijvend ondersteunen, waardoor ook door het verlies van de oplegger door brand en de diefstal van de bakwagen, we toch onze race hobby kunnen doorzetten.
Deutsche Tag der Arbeit,
woensdag 1 mei, voor Racing Team Kock de start van het nieuwe seizoen met de
eerste 6 uurs endurance wedstrijd op de Nürburgring.
Vorig jaar melden we dat we
de oplegger door brand waren verloren. Dit jaar melden we dat de kleine
vrachtwagen/bakwagen in december is gestolen en we op zoek moesten naar een
nieuw vervoermiddel. We hebben een verlengde en verhoogde Mercedes Sprinter
terug gekocht, zonder steun van de verzekering (net als van de politie
overigens).
Dinsdagavond moesten we nog
e.e.a. op maat maken om de motor in de bus te kunnen plaatsen, omdat natuurlijk
een hoop dingen nieuw aangeschaft moesten worden. Om 18.00 uur vertrekken zou
betekenen dat we om 20.30 uur op de Nürburgring moesten kunnen zijn. We waren
net een half uur aan het rijden of de bus ging al in de noodloop, wat nu weer.
We hadden geen tijd te verliezen, want om 21.00 uur sluit de inschrijving. Toch
maar een snelle stop en besloten met gematigde snelheid door te rijden. Eenmaal
op de paddock was het snel de spullen in de pitbox, inschrijven en motor
keuren. Zo snel hebben we dat nog nooit gedaan, maar we hadden honger en de
keuken in het hotel restaurant zou om 21.30 uur sluiten. Gelukkig ook dat gered
en heerlijk gegeten, voetbal gekeken en een biertje aan de bar gedronken. Om
6.00 uur op, ontbijt en een mooie wedstrijddag begint.
Heerlijk weer, volop zon maar
we zitten in de Duitse Eifel en de temperatuur loopt nog niet zo snel op. Na de
briefing wordt de training sessie wat uitgesteld, maar dan kan Marcel beginnen
aan de eerste ronden op het circuit in het jaar 2019. Hij kom binnen en het
voelt goed, beetje kramp en spierpijntjes want alles moet zich nog ‘zetten’.
Dan begint Harold aan de
kwalificatie en vind al snel zijn weg, Johnny zet de rondetijd op 2.10 en
daarmee hebben we de 17e startpositie te pakken. Niet verkeerd, want ditmaal zijn er
54 deelnemende teams waaronder ook meerdere teams uit Frankrijk, Luxemburg en
België die deze wedstrijd als onderdeel van hun nieuwe competitie gemaakt
hebben.
Marcel mocht de Le Man start
verrichten, wat altijd spannend is. De vlag wordt gezwaaid en 54 rijders
sprinten naar hun motoren aan de overkant van de weg, alwaar de motor wordt
vast gehouden door een teamlid. Dan starten en weg. Bij de eerste doorkomst
reed Marcel op de 19e positie maar wist het Racing Team Kock ronde
na ronde naar voren te brengen. De rode vlag situatie legde de race stil, omdat
er veel olie op de baan was terecht gekomen door een crash. Hoe nu verder,
omdat de posities zijn bepaald?
Een korte briefing volgt en
wordt besloten de hele start procedure opnieuw te doen en de race over 5 uren
te laten doen gelden. De prestaties in het voorgaande half uur tellen niet meer
mee. Besloten wordt dat nu Harold gaat starten en die haalt het voordeel door
sneller te starten en de 10e plaats algemeen te bemachtigen. Dat
belooft wat, juist omdat er 8 teams met één motor deelnemen net als wij en dat
is een aparte klasse (4) in het totaal. In onze klasse rijden we als 4e
in de baan en daar komt verandering in nu Harold steeds snellere ronden zet. Al
snel zit hij onder de 2.10 en gaat zelfs naar 2.07.
Vele crashes zijn onderwijl
te zien en de organisatie gaat hier heel goed mee om. Er komen safety cars in
de baan maar de mogen worden ingehaald. Zij ‘blokkeren’ slechts de onheilsplek
maar dan komt ook de Rettungswagen en een doctor. Een rare situatie waar met 2
gele vlaggen tegelijk wordt gezwaaid en als het groen is weer vol gas om de
volgende ronde weer hetzelfde mee te maken. Dat duurt even en dan is alles weer
veilig.
Afgesproken was om 24 ronden
te rijden met de vergrote tank, maar na 22 ronden kwam Harold binnen omdat de
motor begon te haperen bij een hoog toerental en we natuurlijk niet het risico
moeten lopen om ergens zonder benzine te komen staan.
Nu was de beurt aan Johnny,
die na een snelle tankbeurt de endurance vervolgde. Na een wissel zak je
automatisch maar Johnny wist veel goed te maken om als 13e de motor
na 45 minuten weer binnen te brengen. Ondertussen waren we gestegen naar de 3e
plek in onze klasse en nu de tankbeurt snel was en tegelijk het achterwiel met
een nieuwe band werd gewisseld, kon Marcel rijden voor wat hij waard was. Hij
zorgde ervoor dat we door stegen naar een 2e plaats en de anderen
vielen hard terug. De voorsprong groeide en op deze manier zouden we voor het
eerst een podium plaats bemachtigen.
Te enthousiast, omdat Marcel
binnen kwam en vermogen verlies melde. Hetzelfde euvel als vorig jaar wellicht.
Snel getankt en het overloop tankje geleegd. Harold nam het stuur over en even
leek het probleem zich niet door te zetten. Maar na een ronde of 5 werd de
motor steeds trager, waardoor de concentratie werd beïnvloed. In de Bilstein
Kurve ging het mis, het voorwiel gleed weg en de motor schoof onder Harold
vandaan de grintbak in. Harold eerst over rechts en toen met een harde klap op
links erachter aan. Even om zich heen kijkend waar de motor was gebleven, zag
hij de baan commissarissen aanrennen om samen de motor rechtop te zetten en
gelukkig waren Harold en de motor in staat om langzaam de pits in te rijden.
Natuurlijk is dat balen voor
het team, maar even hard gewerkt om de boel op te knappen in de hoop nog wat
goed te maken. Johnny merkte al wel dat er wat aan de hand was met de koppeling
en heeft toch nog een ronde geprobeerd. Jammer, we moesten opgeven omdat de
binnenkabel van de koppeling bekneld is komen te zitten. Deze kabel kon niet
worden vervangen. Einde race, weg podium.
Op de terugweg, alles
overdenkend, komt de bus weer in de noodloop. Het was onze dag niet en moeten
allereerst het euvel van de haperende motor achterhalen. De boel opknappen, de
bus herstellen en op naar de volgende uitdaging. Dat is de Ducati Clubraces
waar we alle drie weer op onze Ducati’s stappen. Geen endurance maar de ‘ouderwetse’
sprintraces op
zaterdag 25 en zondag 26 mei
a.s. Zijn jullie er ook bij?
Racing Team Kock rijdt endurance over 6 uren Francorchamps in slechts 5 uren…
#7 Racing Team Kock eindigt op het fantastische circuit Spa-Francorchamps in de Trophy klasse op de 5e plaats en 42e overall. Op het eerste zicht geen goede prestatie maar na de Le Man start vanaf de 36e positie, volgde een lange tijd de safety car, waarna Johnny binnen kwam met een technisch mankement. Het duurde meer dan een uur voordat we weer de baan op konden en hebben ons moe gestreden om er alles uit te halen. We hebben de wedstrijd uitgereden en zijn nog enkele plaatsen geklommen. Maar met meer dan 1 uur tijdverschil is er weinig succes te behalen. Rest ons het plezier en genoegdoening dat we ditmaal de race op Francorchamps wel hebben uitgereden.
De eerste endurance wedstrijd ging van start gisteren op de Nürburgring in Duitsland. Maar liefst 160 ronden werden afgelegd over 5137 meter lengte circuit, meer dan 820 km. Van de 54 deelnemende teams wisten de broers Kock met 1 motor als 9e over de finish te komen, mede dankzij de teamleden die zorgdroegen voor snelle pitstops/wissels. Daarnaast door de gok om de laatste wissel helemaal over te slaan.
